بچه های آفتاب برنامه جهل و جهارم

یا حق

موضوع : کینه به دل گرفتن

نویسنده : خانم قرائی

ماهان و تابان با شروع برنامه با هم می گویند:

سلام به روی ماهتون         باز اومدیم سراغتون

بچه های حاضر هم در پاسخ می گویند:

سلام سلام خوش اومدین

ماهان با بچه ها احوالپرسی می کند:

خوبین؟ خوشین؟ سلامتین؟    

بچه ها هم می گویند:

خوبیم خوشیم سلامتیم

ماهان: شکر خدا؛ بچه ها امروز من و تابان می خوایم با چندتا از دوستامون بریم استخر. من که خیلی خوشحالم... خیلی وقته هیچ تفریح خاصی نداشتم... خسته شدمم

تابان: باز که گفتی!! من یه با رگفتم با سعید و سهراب هیچ جا نمیام. تمام

ماهان: ای بابا... آخه چرا نمیای؟ بچه چقدر کینه ای هستی تو!؟

تابان: من از اونا خوشم نمیاد... یادت نیست یه ماه  پیش سر یه بحث الکی به من گفتن تو بچه ای؛ حالیت نیست!

ماهان: بابا ماها جرو بحثمون شده بود تو هم بی ادبی کردی ناراحت شدن. مگه من باهاشون جر و بحث نکردم؟! بعدهم سهراب یه مدت زیادیه حالش خوب نیست؛ سعید گفت حتما باید بره از خونه بیرون...

تابان: خب بره به ما چه! تو یعنی اصلا ازشون ناراحت نشدی؟

ماهان: عزیز من وقتی چندتا آدم با سلیقه های مختلف می خوان با هم زندگی کنن و حرف بزنن و بازی کنن یا هرچی دیگه، دچار اختلاف می شن. اگه قرار بود همه ادم ها مثل هم باشن و با هم هیچ مشکلی ندشاته باشن که زندگی نمی شد... نه کسی نیاز داشت فکر کنه، نه کسی نیاز داشت تلاش کنه هیچی دیگه همه چی یکنواخت بود...

تابان: خب باید دعوا کنن؟

ماهان: عزیزم نباید دعوا کنن ولی یه وقتایی هم آدم ها یادشون می ره همدیگه رو دوست دارن... عصبانی که می شن قاطی می کنن... مگه من هم با اون ها دعوا نکردم؟ ببین اونا هم دوست دارن با ما بیان بیرون... یادته یه دفعه از دست مامان ناراحت شدی، بد رفتاری کرده بودی بعدش پشیمون شدی؟ یادته اون پیر مرده بهت چی گفته بود؟

تابان: آره یادمه... گفت هروقت از کسی ناراحت شدی یه لحظه چشمات رو ببند و فکر کن قراره دیگه نباشه... اون وقت دیگه دلت نمیاد حتی اخم کنی...

ماهان: آفرین! حالا چشماتو ببند و یه لحظه فکر کن خدایی نکرده زبونم لال سر سعید و سهراب یه بلایی بیاد!

تابان: اااااا خدا نکنه این چه حرفیه می زنی... گناه دارن! ازشون ناراحتم ولی خب دلم نمی خواد نباشن...

ماهان: آهان پس این آدما هنوز برات ارزش دارن... این درسته. ببین تابان اگر قرار باشه به خاطر مشکلات و ناراحتی ها و دعواها که تو زندگی آدم ها به خاطر اختلاف سلیقه طبیعیه؛ آدم ها قید هم دیگه رو بزنن و دیگه با هم کاری نداشته باشن و خیلی راحت اونا رو از زندگیشون حذف کنن که دیگه دوستی و دوست داشتن معنی پیدا نمی کنه!

تابان: خب اره قبول دارم... این رو هم قبول دارم که اختلاف سلیقه داریم ما ادم ها... ولی اگر قرار باشه آدم ها به خاطر اختلافات سلیقه ای یا عقیده ای هی با هم دعوا کنن و جر و بحث، همدیگرو ناراحت کنن و دل کسی رو بشکونن هم که نمیشه...

ماهان: آفرین کاملا درسته! دقیقا همونطوری که آدم ها نباید به خاطر هیچ چیز عصبانی بشن و با عصبانیت با هم رفتار کنن، همونطور هم نباید اگر این مسئله پیش اومد سریع هم دیگه رو فراموش کنن که! بعضی از آدم ها هستند که نسبت به آدم های دیگه ضعیف ترن؛ نمی تونن خودشونو کنترل کنن وقتی عصبانی هستن؛ یا نمی تونن تو لحظه ناراحتی درست فکر کنن و یه دفعه با هم دعواشون میشه... اما درسته به خاطر یه بدی همدیگه رو بذاریم کنار؟

تابان: به خاطر یه بدی؟! خب نه! خب آخه شاید خیلی عصبانی بشیم!

ماهان: خب اگر ما هم تو عصبانیت تصمیم غلط بگیریم میشیم درست مثل اونا... ما هم میشیم آدم های ضعیفی که تصمیم درست نگرفتیم و البته...

تابان: البتهههههه....

ماهان: بععله البته که ما ضعیف تریم چون...

تابان: چون همه خوبی های دوستامون رو به خاطر یه بدی فراموش کردیم و ازشون کینه به دل گرفتیم...

ماهان: و این کینه باعث شد ما چشممون رو ببندیم و به این فکر نکنیم که این دوستای خوب همونایی هستند که ما کلی کنارشون خوش بودیم... حالا یه کار بدی هم کردن که ما ناراحت شدیم... اصلا بدترین کار رو کردن

تابان: بعععله؛ مگه ما همه کارامون خوبه؟!

ماهان: که البته اگه همه کارامون خوب باشه؛ حتما بخشیدن رو خووووب بلدیم...

تابان: حالا امشب کی میریم استخر؟

ماهان: یعنی من مرده این اخلاق خوبتم که زود می بخشی و فراموش می کنی... آفریین

تابان: آدم باید یه وقتایی بگذره از یه حرفایی

ماهان:   خدا به ما دل داده که      آدما توش خونه کنن

کینه، بدی دور شه بره      خوبی ها توش لونه کنن

تابان:   دلت رو پاک کن از بدی      بگو باید زودی بری

    اینجا سرای خوبیه          سرای مهربونیه