برنامه قصه نقاشی قسمت چهل و سوم با حکایت خیرخواهی و دل بی کینه

انس می گوید: روزی در محضر رسول اکرم(ص) نشسته بودیم که حضرت به سمتی اشاره نمود و فرمود: به زودی مردی از این راه می آید که اهل بهشت است. چیزی نکشید که پیرمردی از راه رسید، در حالی که آب وضوی خویش را با دست راست خشک می کرد. پیش آمد و سلام کرد. فردای آن روز و هم چنین دو روز بعد، پیرمرد از راه آمد و رسول اکرم(ص) همان جمله را تکرار کرد.

عبد الله بن عمر بن عاص ـ که در مجلس ها حضور داشت و سخن نبی گرامی اسلام(ص) را شنیده بود ـ تصمیم گرفت که بداند، چه چیزو ی او را بهشتی ساخته و سببب رفعت معنویتش شده است. از پی او راه افتاد و به وی گفت: من از پدرم قهر کردم قسم یاد نموده ام که سه شبانه روز به ملاقاتش نروم. اگر موافقت می کنی به منزل شما بیایم و این مدت را نزد شما بگذرانم! پیرمرد قبول کرد و پسر عمرو بن عاص به خانه او رفت و سه شب در آن جا بود.

عبد الله می گوید: در این سه شب ندیدم، که پیرمرد برای عبادت برخیزد و اعمال مخصوص انجام دهد. فقط موقعی که در بستر پهلو به پهلو می شد، ذکر خدا می گفت. او تمام شب را می آرامید و چون فجر طلوع می کرد، برای نماز صبح بر می خاست. در این مدت از او درباره کسی، جز خیر و خوبی سخنی نشنیدم. سه شبانه روز تمام شد و اعمال پیرمرد در نظرم ناچیز آمد. قصد داشتم او را تحقیر کنم، ولی خودم را نگاه داشتم. هنگام خداحافظی به او گفتم، بین من و پدرم تیرگی و کدورتی پیش نیامده بود. برای آن نزد تو آمدم که سه روز پیاپی از رسول اکرم(ص) شنیدم که تو از اهالی بهشت هستی. خواستم تو را بشناسم و از عبادات و اعمالت آگاه گردم. اکنون متوجه شدم که عمل خاصی نداری. نمی دانم چه چیز مقام تو را آن قدر بالا برده که پیامبر گرامی درباره تو چنین گفته است.

پیرمرد پاسخ داد: جز آن چه از من دیدی، عملی ندارم.

پسر عمرو بن عاص از وی جدا شد و چند قدمی بیش تر نرفته بود که پیرمرد، او را صدا زد و گفت: اعمال ظاهری من همان بود که دیدی. اما، در دلم نسبت به هیچ مسلمانی کینه و بد خواهی نیست و هرگز به کسی ـ که خداوند به او نعمتی عطاء نموده است ـ حسد نبرده ام.

پسر عمرو بن عاص گفت: همین حسن نیت و خیرخواهی است که تو را، مشمول عنایات و الطاف الهی ساخته و ما نمی توانیم، چنین پاکدل و انسان دوست باشیم